آموزش از موضوعاتی است که همیشه مورد توجه بشر بوده است ، انسان در هر موقعیتی درصدد است تا با فراگیری دانش و مهارت های جدید بتواند در شرایط مختلف نیازهای خود را برآورده سازد ، هر موقعیتی که تجربه می کند نیازهای جدیدی را در مقابل خود می بیند و چه بسا یادگیری مهارتهای خاص حیات او را تضمین نماید. از دست دادن سلامتی و احیانا بستری شدن در بیمارستان یکی از موقعیت هایی است که نیاز به یادگیری را دوچندان می کند. به عبارت دیگر بیماری فرصتی برای یادگیری را فراهم می کند و در همین راستا مفهوم آموزش به بیمار در هنگام بیماری و بستری شدن در بیمارستان شکل گرفته است.       
آموزش به بیمار یکی از ابعاد مهم مراقبت های پرستاری و از نقش های کلیدی  پرستاران در ارائه خدمات بهداشتی درمانی به شمار می رود. مطالعات نشان داده است که پرستاران نقش ارزنده ای در آموزش به بیماران دارند . این بخش جز مهمی ازوظایف مستقل آنان محسوب می شود . زیرا پرستاران دسترسی بیشتری به بیمار و خانواده وی دارند و زمان بسیاری را صرف مراقبت از بیمار می کنند و در نتیجه فرصت های مکرری برای آموزش فراهم می شود. 
پرستار در نقش آموزش دهنده به بیمار و خانواده وی کمک می کند تا توانایی آنان در مراقبت از خود افزایش و در نتیجه سلامتی ارتقاء یافته و از بیماری ها پیشگیری شود. عوامل متعددی ضرورت آموزش را نمایان می سازد که یکی از مهم ترین آنها اهمیت سلامتی نسبت به درمان در قرن کنونی است ، بنابراین افراد نیازمند کسب دانش و تغییر نگرش در زمینه سلامتی هستتند 
اقامت کوتاه تر در بیمارستان ، خروج زودتر از تخت ، آمادگی برای گذراندن دوره نقاهت در منزل ، افزایش بیماری های مزمن ، افزایش ناتوانی و معلولیت ها از عواملی هستند که نقش آموزش را مهم می سازند.  
 اثرات ارزنده و مفید آموزش به بیمار بارها در تحقیقات مختلف تایید شده است از آنجایی که حفظ و  ارتقاء سلامتی از اولویت های سیستم های بهداشتی در جهان محسوب می شود آموزش به بیمار و افزایش      
توانایی افراد در مراقبت از خود کلید اصلی رسیدن  به این منظور است . آموزش به بیمار باعث افزایش رضایت  مددجو ، بهبود کیفیت زندگی ، اطمینان از تداوم مراقبت ها ، کاهش اضطراب بیمار ،  کاهش بروز عوارض  بیماری و افز ایش شرکت  در برنامه های مراقبت بهداشتی و افزایش استتقلال   مددجو در انجام فعالیت های روزانه می شود.